Pois iso, vacacións e desconexión. A presto bambini!
O grande Fernando Esteso interpretando un temazo soul no 1975. Canción escrita e producida por....Lauren Postigo!!!
Este gran home con bigote destrozando o clásico One Step Beyond de Prince Buster, popularizado polos Madness. Xa quedaban lonxe os tempos de Conexion, o mellor que fixo El Saxofonista Cobos en toda a súa prolífica carreira.
Pili y Mili son unhas xemelgas orixinarias de España que filmaron películas no sesenta e principios dos setenta. Vexan eiquí unha actuación ben bizarra dunha película que filmaron en México.
Nicoletta pasa os primeiros anos da súa adolescencia coa súa avoa, naqueles anos coñeceu ao cardeal Angelo Roncalli (o futuro Papa Xoán XXIII) e ao poeta americano Ezra Pound. Sendo nena estuda danza e piano, inscríbese nun curso de dirección de orquestra, é unha apaixonada do rythm'n'blues e empeza a ser coñecida co nome de Guy Magenta, actúa a miúdo no lendario Piper Club, lugar de culto, onde é descuberta polo axente Alberigo Crocetta, que foi quen lle puxo o nome artístico de Patty Pravo ("veloz como a vida dos mozos"). En 1965 grava a súa primeira aparición cinematográfica "Passeggiando per Subiaco", a día de hoxe inédita, dirixida e producida por Tullio Piacentini. Entre outros cantautores está presente o mozo Lucio Dalla coa canción "Il ceo". En 1966 grava o seu primeiro single coa discográfica ARC Ragazzo triste (versión italiana de But you're mine de Sonny Bono) e para a "moza do Piper" é só o primeiro dunha serie de éxtios con cancións soadas a medio camiño entre o beat e a canción melódica: en 1967 Qui e là, Se perdo che e especialmente en 1968 La bambola, un disco de 45 revolucións con éxito mundial e nove millóns de discos vendidos. Posteriormente canta Sentimento, Gli occhi dell'amore, Tripoli'69, Il paradiso (de Lucio Battisti) e Nel giardino dell'amore ("Rain" de José Feliciano). Para a gravación dos seus discos e concertos en directo no Piper Club, e o Cyan Three forma un grupo inglés, casaría coa batería, Gordon Fagetter; o grupo acompáñaa nos primeiros anos da súa carreira. En 1969, Crocetta e Rca proponlle gravar un album acompañada por unha orquestra, co nome de Concerto per Patty.
Debido ás presións dun marxinal grupúsculo paramilitar que utiliza modos mafiosos, véxome na obriga de crear esta nova entrada. Saúdos democráticos e asemblearios de Robert Mobuto, que acaba de confirmar a súa asistencia ó Artenativa 2008.