lunes, 23 de junio de 2008

60's Italia II: Adriano Celentano (il più grande)

Adriano Celentano (Milán, Italia, 6 de xaneiro de 1938); cantante, actor e cineasta italiano.

Adriano Celentano iniciouse no mundo do espectáculo actuando como imitador e cómico nos cabarets da súa ciudade natal. O seu debut oficial como cantante tivo lugar en 1957 no transcurso do Primeiro Festival do Rock And Roll celebrado no pazo de xeo de Milán.

A partires de entón, Celentano comezou a interpretar cancións inspiradas en xéneros tan diversos como o soul, o tango, os valses, o pop, o rock, etc. A partires do ano 1965, comeza a adicarse ao cinema, traballando como director e como actor.

Nos case 40 anos adicados ao espectáculo, Celentano colleitou numerosos éxitos musicais así como no mundo do cinema.

Desde Serafino (1968), en onde Celentano encarna a un xove napolitano, que cada vez que o chamaban polo seu nome, respondía sempre cantando as estrofas de «Mamma», unha vella tonada de dito pobo.

Celentano está casado con Claudia Mori, actríz e cantante italiana, e é pai da actriz Rosalinda Celentano (coñecida polo seu papel de Satanás en “La Pasión de Cristo”).

Entre as súas cancións destacan: “Azzurro”, “Yupi Du”, “Chi non lavora non fa l’amore” (ca que participou xunto á súa muller Claudia Mori no Festival da Canción de San Remo, “Il ragazzo della Via Gluck”, “Io non so parlar d’amore”, etc.

Filmografía:

Películas: Serafino (1968) Blanco, rojo y… (1972) Rugantino (1973) El que se vino de Nápoles (1974) Manos de terciopelo (1979) Horacio y el bailón de D. Fulgencio (1979) El solterón domado (1980) Señas particulares: hermosísimo (1988).

Como director, dirixeu os seguintes filmes: Yuppi Du (1975) La otra mitad del cielo (1976).

Programas de televisión: Adriano Clan (1964) Adriano Clan 2 (1965) C’è Celentano (1972) Arriva il Celebre (1977) Fantastico 8, na RAI, xunto a Heather Parisi, Renato Rascel, Marisa Laurito, Teo Teocoli (coñecido en Italia, polo seu personaxe, o xuíz Rocco Tarrocco) e elenco (1987-1988) Svalutation (1992) Francamente me ne infischio (1999) 125 milioni di caz…te (2001) Rockpolitik (2005), etc.

Discografía: Azzurro (1960) Peppermint twist (1962) A New Orleans (1963) Super (1965) Il ragazzo della via Gluck (1966) Una ragazza in un pugno (1968) Le robe che ha detto Adriano (1969) Il Forestiero (1970) Er Più (1971) Con me nel Clan (1971) I Mali Del Secolo (1972) Yuppi Du (1974) Bellissima (1975) I miei americani (1984) Joan Lui (1985) I miei americani 2 (1986) La pubblica ottusità (1987) Il re degli ingnoranti (1991) Quel punto (1994) Mondo in mi 7a] (1996) Mina Celentano (1998) Io non so parlar d’amore (1999) Esco di rado (e parlo ancora meno)(2000) Il cuore, la voce (2001) Per sempre (2002) Le volte che Celentano è stato 1 (2003) C’è sempre un motivo (2004) L’indiano (single) (2005) La Tigre e il Molleggiato (2006), etc.

Adriano Celentano - 24000 baci

Mina e Adriano Celentano - parole, parole

Ardió Lucus, ou?

Mike "Trojan" Lois

viernes, 13 de junio de 2008

Ni El Bulli, oye !


--- reserva confirmada ---

miércoles, 11 de junio de 2008

Arde Lucus VS Artenativa


Por favor, confirmar número de asistentes na maior brevidade posible. Grazañas.

lunes, 9 de junio de 2008

Na procura de nativos !

Hola amigos!

Aí vos van algunhas recomendacións de pensións para a fin de semana de aborixes valgueses en Lugo. Na miña humilde opinión, a Residencia Alba é a mais chachi, mais se queredes algo bo, bonito e barato recoméndovos a Residencia Mar de la Plata (¡es un lindo boliche!). Canto antes poidades decídeme o número de persoas que vindes, para así encargar a comedela lucense de pro. Xa me contaredes.

Un saúdo indixenada rupestre!

Pensión Residencia San Roque
Praza Comandante Manso, 11 (Ao lado da R/San Roque, preto da muralla)
982222700
Dobre con baño: 53,5 € - 42,8 €
Pensión Residencia Alba
Praza Campo Castelo, 31 (Céntrica, dentro da muralla)
982226056
Pensión Residencia Mar de la Plata
Ronda da Muralla, 5 (Estrada que rodea á muralla)
982228910
Pensión Residencia Porta Santiago
Ronda da Muralla, 176 (Estrada que rodea á muralla)
982252405
???

viernes, 6 de junio de 2008

Vida lucense, ou?


Premede o botón dereito do voso rato eiquí. Aprendede un pouco rapazada blogueira !

martes, 3 de junio de 2008

Los Granadians del Espacio Exterior voltan á carga !

Si, os anos de espera desde o seu anterior disco foron un martirio para os seus fieis seguidores. Ademais as súas actuacións en vivo durante este período, aínda que espectaculares, cóntanse cos dedos das mans, e limitáronse a aparicións especiais e case "segredas", sendo só uns poucos de miles de afortunados os que poden dar crédito diso.


Todo isto construeu a crear un clima de incertidume no que fai referencia á actividade destes músicos, e algúns disparaban ruxerruxes sobre unha posible separación.


Pero Los Granadians del Espacio Exterior regresaron cun novo vinilo baixo o brazo:


"Creo que se esaxerou un pouco, De verdade pasou tanto tempo? Non temos a sensación de estar tan perdidos no espazo como pensan algúns. Ben é certo que o éxito que obtivemos co noso primeiro LP chegounos sendo moi mozos como para afrontalo con mesura. Todo nos pillou por sopresa: a fama, os excesos, os egos e as dubidosas intencións de terceiras persoas case fan que a nosa carreira se nos fose das mans. A esperedísima xira de presentación de "El temperamental Sonido de Los Granadians Vol.1" coincidiu coa saída ao mercado do single que fixemos con Dave Barker, todo foi moi seguido, e depois, ese mesmo ano fixemos aquelas actuacións como banda de Derrick Morgan baixo pseudónimo, en Alemaña e en Madrid. Encántanos Derrick Morgan, xa no 2003 fixémoslle un single, e é un privilexio tocar con el, é unha auténtica estrela, e xa que logo non queriamos que o público acudise a ver a "Los Granadians", senón ao propio Derrick, ademais, non tocamos ningunha canción nosa naqueles concertos.


Nunca fumos partidarios de facer moitas actuacións nin de tocar en todo o que se nos ofrece. Naqueles días, preferíamos aceptar soamente propostas nas que nos fixese moita ilusión participar ou por que nos apetecese moito. O máis importante para nós era gozar no escenario, egoistamente, tanto ou máis que o público, e se caes en certa rutina ou non tes nada nova que ofrecer, mellor desaparece por un tempo, e non aburras ao público dándolle a sensación de que pagou dúas veces por ver o mesmo show. O ano pasado estivemos por Francia encabezando un par de festivais, tamén actuamos con Dave Barker naquela homenaxe que se lle fixo ao desaparecido Laurel Aitken en Valencia e algunha cousa máis.

Pero o máis importante é que en todo este tempo estivemos escribindo e gravando no noso laboratorio e moito dese material estará pronto xirando nos tocadiscos de moita xente".

Los Granadians del Espacio Exterior - una chica me dijo una vez


www.granadians.com

60's Italia I: Rocky Roberts

Rocky Roberts nasce a Miami Beach (Florida) il 23 agosto 1941. Dopo aver prestato il servizio militare come marinaio sulla portaerei "Independence", e dopo una breve esperienza pugilistica che gli causa la frattura di una mandibola, sul finire degli anni '50 inizia a dedicarsi alla musica soul e al rhythm'n'blues.

In seguito viene ingaggiato dal gruppo degli "Airdales". Parte per l'Europa, precisamente in Francia, dove si esibisce per tre anni nei locali notturni della Costa Azzurra. A Cannes, nel 1964, Rocky Roberts vince il campionato internazionale di Rock'n'roll.

Successivamente giunge in Italia. Rocky Roberts viene notato da Renzo Arbore e da Gianni Boncompagni che gli affidano l'interpretazione del brano "T.Bird", sigla della trasmissione radiofonica "Bandiera Gialla".

Nel 1967, valorizzandola con le sue doti di ballerino e la sua grinta intrisa di Rhythm'n'blues, Rocky Roberts incide "Stasera mi butto", il brano che resterà per sempre legato al suo nome e alla sua immagine, che continuerà a cantare con grande successo per gli oltre 30 anni successivi. Il brano vince il Festivalbar e raggiunge il vertice della classifica dei dischi più venduti, restando in vetta per alcune settimane.

Il cantante è spesso invitato a partecipare a show e spettacoli televisivi. L'artista consolida il successo interpretando altre canzoni ("Per conquistare te", "Se l'amore c'è", "Just because of you", e altre) fino a riconfermarsi con il celebre brano, dall'impronta decisamente ballabile, "Sono tremendo".

In coppia con Robertino, nel 1969 Rocky Roberts partecipa al Festival di Sanremo con la canzone dalla vena melodica "Le belle donne". Anche l'anno successivo interviene all'importante manifestazione canora, proponendo insieme al "Supergruppo", il brano "Accidenti".
Dopo aver girato l'Europa, soprattutto Francia e Spagna, con lunghe tournée, Rocky Roberts riparte poi per l'America.

Poi si ristabilisce nuovamente in Italia: nonostante sia molto impegnato con apparizioni dal vivo, tournée all'estero e partecipazioni a programmi televisivi, Rocky Roberts torna spesso in sala d'incisione. Rivisita i suoi intramontabili successi e realizza alcune cover anni '60, appartenenti alla grande tradizione del genere Soul e Rhythm'n'blues, ispirandosi al grande Otis Redding.

La sua figura è nota per i suoi enormi occhiali, il suo modo elettrico di ballare, per la sua irrefrenabile energia, nonchè il suo sorriso e la costante voglia di divertirsi.

Malato da tempo Rocky Roberts si è spento a 63 anni, il 14 gennaio 2005.
Questa biografia è stata copiata di: www.biografieonline.it

Rita Pavone & Rocky Roberts - gira gira (1968)